IJspen

Merels zingen door oude straten

gevuld met

tijden dat hier een uil in de olie zat

en pa me

voorttrok op de slee. Ik bevroor bijna, later

blijvend warmer toen wij twee met VIP-kaarten

 

de hobbelige, grijze parkeerplaats opreden

om de grimmigheid van eind 2001 te

ontvluchten in een waanzinnig oranje hal.

Ik had een eerste werkdag, maar die liet me

 

Siberisch, want ik wilde dat jullie ploeg

won. Mijn Noordse gesnater

boven de gekruiste blauwrode vlag

weerklonk naar het ijs waar je streed tot

 

je erbij lag als een dode haring. Jij vrat

de halve Noorse mijl op – en niet omgekeerd.

IJlend gluurde ik naar krabbels van de

Aftenpostenjournalist. Pa gaf mij een

 

pen en papier. ‘Vraag die handtekening,

dat is zijn baan’. Ik troggelde hem voorgoed

zijn metalen ballpoint af, die ligt nu naast pa’s

laatste, strijdbare foto. Er aast een ekster op

 

vanuit de meidoorn die ijsheiligen trotseert.

 

Lichtende nachtwolken, 21 juni 2019
Lichtende nachtwolken, 21 juni 2019, waar de ziel van mijn vader tussen zweeft

Reacties zijn gesloten.