Bus vol, ijswind waar bejaarden van rillen als de deur opengaat.
Sneeuw aan gevoerde laarzen, mijn voertuig loopt lekker vol.
Amanda stapt uit, op weg naar een tochtige miniflat
met de zevenjarige Els, die een eigen droomhuis wil tekenen.
Scholen leeg, veel leerlingen op weg naar huis, net als de
ouden van dagen met nog een eigen appartement.
Tieners gaan giechelend en schreeuwend op weg naar een feest.
Hebben ze zich al ingedronken, of krijgen ze thuis geen bier?
Bijna tijd om af te taaien naar mijn eigen kuuroord voor
donkere tijden. Een e-book zal me warmen aan de haard.
Achterin zit dan nog het meisje van misschien elf, collega’s
appten al dat ze sinds vanochtend 9 uur bust met abonnement.
We houden haar rijdend warm en weten niet of ze zelf nog uitstapt.
Ook mijn vrouw, kinderpsychologe, mag dit kind niet opvangen.
De politie neemt haar mee, dan volgt een wachtlijst – Veilig Thuis.
En elke keer als een tiener instapt, zal ik kijken wie het is.
