In vergrendeling mag ze haar bloedeigen man niet
zien. Hij gaat overal naar toe met haar in quarantaine.
Zij stalkt hem al maanden, bevriezend als
hij haar negeert door alle apps die binnen tjilpen.
Te vaak begluurt ze hem. Nu kan ze het aan haar hoestbui
wijten dat hij met een wijde boog van om haar heen loopt.
Lente ’20, het is onzichtbaar als iemand je ontwijkt.
Alles voelt dik en vast aan in haar keel, hoe verlangt
ze nu naar een veilige zomer in Abisko. Het oord van
meermaandse alleenlopers die van ’t padje gaan over
grenzen die nu verboden zijn. Slapen in verlaten spook-
huizen met dichtgepleisterde kastdeuren. Een pomp in
verregende rotspartij klinkt onaards, net als helikopters
die vermisten zoeken rond donkere, lugubere berg Akka.
Op het slechte pad krijgt ze de vrijheid die hij zoekt,
met koortsthermometer als metgezel de hoogte in.
