Noordelijk gevoel
Grenzen over met straalstroom
als zwaan die wegvliegt van Botlek richting Faeröer.
Luister naar melodieën van diepbevroren mytho-
logie, trolse raadsels uit verre oorden.
IJsland voorbij, golven in zee worden verblindend
glinsterveld vol leegte boven Noord-Groenland.
Rotsen, gletsjers, wat groen smelten het hart waar
Europa Canada raakt nu afstand verdwijnt.
Kon ik maar oplossen in kwetsbaar permafrost
dat eeuwig mag voortduren in schijnsel middernachtzon.
Nanisivik, Pond Inlet, Clyde River en later Yellowknife.
Straaljaagt het toestel, of ikzelf van top tot teen?
Wereldburgers op weg naar … de maan lijkt niet ver.
Niet vliegen
Pemberton meadows, Stein Valley, Big Creek Park,
sneeuwpieken boven verrookte ooit regengroene dalen.
Zo veel jaren hierop gewacht, maar zie
roodvurige bloemkoolwolken,
soms ontstaan vuurtornado’s.
Ik krijg geen lucht meer, slik, planeet diep in gevaar.
Mijn geweten brandt, ik verziek de aarde
boven grens Alaska, heet als Zuid-Frankrijk in 1993.
De kerosinedampen van dit schokkende toestel
vervuilen mijn onschuld. Zo ver heen nu ik zoek
naar zuiverheid, goodbye eeuwiglichtende dag.