We wachten…
….als Solveig uit Ibsen’s Peer Gynt op het einde van de pandemie, dacht ik eind…
Tag: coronagedicht
Groen zoenen
Hordes hommels ruiken aan warme bloesemboom. Met handen vol paardenbloemstuifmeel krijg ik…
Link ruimtegebrek
De eerste merels fluiten kruiden moed in langs de rivier, een zweem van schoon. Als…
Als rozen klappen
O, hoe ik vorig jaar rozen zag klappen als ik fietste. Hoe gezond ik me…
Stalker
Stil en rustig hier, nu ze haar bloedeigen man nietziet. Hij gaat overal naar toe…
Voorbij coronafobie?
Hier in Alaska wil ik niet blijven, mosgroene sparren voor me, dwergberken tussen rijtjes coniferen…
De laatste trein
Net als ik denk de trein zeker te missen, maakt hij een gemankeerde toertocht. Hij…
Madre sola ancora
De wind waait door ontdooide bomen in een stilte die al voortduurt sinds die vorig…