In het niets

Duizelingwekkend laag

paars met margriet, geel en stenen

als uit Småland

 

Witte grote bollen uit Frankrijk

diep onder me

roepen me naar beneden tussen

balkons in glaspatroon als kunstwerk

 

Het verleidt en trekt me bijna omlaag

in de kille zomerwind van het dodenjaar

even het fragiele glazen muurtje over

het trekt onder me, trekt, trekt

Ik land dan tussen bloemen

 


 

Zie je het niet meer zitten? Kijk dan op 113 Online

Zeer steile, hoge waterval achter vangrail

Reacties zijn gesloten.