Geschept naar Markermeer

O wind laat me alleen

tussen lage duinen en fossielen

godverlaten watervlakten

onbereikbare stilte

midden in Nederland

 

O bonte plevieren

ik blijf weg van drijfzand om

jullie rust te geven

geen auto of hond

krijgt jullie klein

 

O baardmannen

zwaaiend in stormriet

bellend groepje blijf

en verlaat nooit mijn

lente mijn leven

 

O grote zilverreigers

tientallen door zon

beschenen S-nekken

bang zodra ik twee

kilometer nader blijf!

 

O oeverzwaluwen

gravend langs randduinen

thuis in onze stilte

Kwetterend gezwaluw

fladderend rond blijf!

 

O meerkoeten in

stilte je opa uit de

stad in de Flevofolders

hoge piepstoot op eiland

ik woon en blijf hier

 

Plassen en donkere wolken met wind in winter op Marker Wadden

Reacties zijn gesloten.

  • Bekijk deze link om meer te weten te komen over eventuele autobiografische en fictieve elementen in mijn gedichten.