“Wij hebben jou nodig”

Vandaag is er in de VS een man opgepakt die zich had laten inspireren door de aanslagen in Noorwegen in 2011. Daarom voel ik de noodzaak om een speech van toenmalige premier Jens Stoltenberg met u te delen. Deze speech veranderde mijn kijk op de wereld. Wij moeten niet alleen volgen of onze politici goed bezig zijn, maar zelf ook proberen bij te dragen aan de toestand in de samenleving:


Hoe houd je een land bij elkaar? Toespraak van de Noorse premier Stoltenberg naar aanleiding van ’22 juli’:

 (Dit is door de Noorse staatsomroep NRK uitgezonden op 21 augustus 2011 naar aanleiding van de aanslagen van bijna een maand ervoor. Dit is de toespraak van de toenmalige Noorse premier Jens Stoltenberg tijdens een herdenking. De vertaling is van mij, Ellen Schoof).

“Vandaag zetten we de tijd stil om de doden te herdenken. Dat doen we als een natie. Samen verloren we degenen die onmisbaar zijn, 77 levens. Samen overwonnen we de haat, samen omarmden we de openheid, tolerantie en saamhorigheid. Wij hebben gehuild met degenen onder jullie die een laatste afscheid moesten nemen. We voelen mee met hen die verder moeten leven met de beelden, levens en geuren van die zwarte vrijdag. We hebben de mensen die levens gered hebben en pijnen hebben verlicht bedankt. Elk licht heeft verwarmd, elke gedachte heeft getroost, elke roos was een stukje hoop. We zijn een klein land, een trots volk. Samen hebben we vele vragen. Samen vragen we om eerlijke antwoorden, niet om anderen dan de misdadiger de schuld te geven, maar om te weten, leren en verder te komen. Uit respect voor degenen die wegvallen zullen we het corrigeren. Dat betekent soms ook dat meningen verschillen. In het dagelijks leven wachten eensgezindheid, meningsverschillen en tekortkomingen, die verwelkomen we.

Drie opgaven wachten om oplossingen na 22 juli. De eerste is dat we oog moeten hebben voor degenen die nog maar net begonnen zijn op de weg van de rouw. Familierouw heeft een lange weg die anderen alleen kunnen vermoeden. De lege stoel bij het eten op zondag, verjaardagen zonder kind dat jarig is, de eerste kerst. Jij kunt helpen, bak een taart, nodig uit voor de koffie, wandel samen. Een groter geschenk dan goedheid is er niet. De tweede is dat we ons openstellen voor alle tekenen van extremisme. We zullen leren van de jongeren. We zullen haat met argumenten tegemoet treden. We zullen degenen die dat willen thuis uitnodigen. Wat op haat duidt zullen we bestrijden. Met alle democratische middelen zullen we hen ontmoeten, boven alles zullen we hen ontmoeten. Onze derde opdracht is zekerheid scheppen. Goede voorzieningen scheppen zekerheid, zichtbare politie, controle, uitrusting, oefening. Dat alles moeten we hebben. Maar we hebben iets belangrijkers nodig. We hebben jou nodig. Ongeacht waar je woont, welke God je aanbidt, ieder van ons kan de verantwoording nemen en de vrijheid bewaken. Met ons allen samen kunnen we een ononderbroken keten van zorg voor elkaar vormen, van democratie en veiligheid. Dat is onze bescherming tegen geweld”.

Na deze speech werd het gedicht ‘Til Ungdommen’ van Nordahl Grieg gezonden.

 

Noorse vlag halfstok, 24 juli 2011 boven aan fjord.

Reacties zijn gesloten.