Vrij naar ‘Tanker ved Ånestadkrysset’ van Rolf Jacobsen
Diepgroene taiga, rond doorzichtige meren in graniet,
vinden wij die bij Whitehorse? Geloof het wel.
Zoek niet daar, maar
op ruim negen graden oosterlengte, in niets dan stilte.
Al vanaf elgdomein Aurdal tot aan de Noorse zee
kun je Canada zien in de boomkronen, het ijs,
de stenen en het naaldwoud onder lichte nachten.
Want bij Aurdal onder Fagernes vind ja al naaldwoud
(Wist je dat?). De wereldwijde sparrenbossengordel
verbindt de nog koele breedtegraad van de aarde
die niet eindigt voor Newfoundland of in de golven van de Labradorzee.
denk eraan, de volgende keer dat je fjorden ziet:
altijdgroene bomen en mezengetingel vind je de hele
aarde rond. Jouw droomrijk. Leven boven 60 graden noord
zuigt je in onrustig groen smeltwater. Het trekt.
Tussen Aurdal en gletsjers, als ze zon om half 3 opkomt,
weet je het hele noorden licht. Beautiful Day van U2
schreeuwt over de kleuren die tevoorschijn komen na vloed
over een hart dat opbloeit uit stenen boden, terwijl je
nergens aankomt. Het was zo’n mooie dag dat
je net geen Canada recht voor je zag.
Juist ten noorden van de taiga is er veel wit
met rots, zee en groene leegte van Baffin Bay
waar Europa Canada nadert achter onbekend Groenland
vol lange, smalle zeearmen voor ijsvelden.
We blijven hier bij Aurdal en Fagernes voor alles smelt.
Whitehorse hun tweeling, alleen zonder hardangerviool,
resonantiesnaren die eindeloze fjells bestrijken
overzee in steeds dezelfde taiga – met moose
